ครัวผัดเผ็ด: อยู่หอก็กินหรูได้

เปิดครัวในหอด้วยไข่เจียวกากๆ เพราะกระทะนรกใช้ครั้งเดียวก้นทะลุ

ไข่เจียวกากๆใส่หัวหอมกลิ่นไหม้ๆ

ต่อมาเราก็เริ่มมีพัฒนาการ ทำไข่ตุ๋นใส่นมเพิ่มมันเนย ยัดไมโครเวฟไฟต่ำสุด รสสัมผัสออกมาหยั่งกะคัสตาร์ด เป็นเมนูที่ทำออกมาแบบฟลุคๆ ส่วนตัวดูไม่ค่อยเป็นของคาวเท่าไหร่ ยังดีมีเกี๋ยวซ่าจากเซเว่น

ไข่ตุ๋นไมโครเวฟกับเกี๋ยวซ่า

ไข่ตุ๋นงวดที่แล้วดูเป็นของหวานไป งวดนี้เลยใส่นมพร่องมันเนยกับพืชผักสวนครัวเพื่อเพิ่มกากใยอาหาร ปรุงรสด้วยซีอิ๊วหรือเกลือตามชอบ

ไข่ตุ๋นใส่ผัก

หลังจากได้กระทะใหม่ไฉไลกว่าเดิม พวกเราก็เริ่มเมนูผัดๆบ้าง อย่างบล็อกโคลี่ผัด ใส่เต้าหู้ไข่ลงไปเละๆเพื่อเพิ่มโปรตีน ส่วนตัวชอบแบบก้อนๆแล้วกริลด้านนอกมากกว่า แต่อยู่หอก็กินๆไปเถอะนะ

บล็อกโคลี่ แครอท ข้าวโพดอ่อน เต้าหู้ไข่ ผัดรวมกัน

นอกจากนี้ยังมีข้าวผัด ไข่เจียว ไข่ตุ๋นและอีกหลายๆมื้อที่ทำกินตามมีตามเกิดในหอ แต่คุณมังกรชักว้อนของหรู เลยหาสูตรทำซุปหัวหอมด้วยไมโครเวฟ ได้เจ้านี้มา อร่อยดี แต่เราว่าเลี่ยนเนยไปหน่อยง่ะ

ซุปหัวหอมฝีมือมังกร

มีวันนึงมังกรมีพิซซ่าเหลือ แต่กินพิซซ่าอย่างเดียวไม่อิ่ม เลยจัดการล้างตู้เย็นด้วยตระกูลผัก หั่นๆยัดๆ ใส่เนย ใส่น้ำเปล่าไม่ให้ผักไหม้ ยัดไมโครเวฟ เอาออกมา ปรุงรสด้วยเกลือ ใส่ไข่ไก่ลงไปฟองนึง ยัดไมโครเวฟอีกรอบ เลยได้ผักตุ๋นไข่ หรือไข่ตุ๋นผักก็ไม่รู้ แต่อร่อยดีให้ผ่านเลย

ผักตุ๋นไข่ หรือไข่ตุ๋นผัก?

เมนูล่าสุด เพิ่งทำกินไปเมื่อวานนี้ เป็นซุปที่เข้มข้นยิ่งนัก น้ำน้อย เนื้อเยอะ ใช้เวลาต้มนาน น้ำซุปหวานกลมกล่อม เพียงแค่คุณมีน้ำซุปไก่ซีพี แครอท มันฝรั่ง หัวหอม หมูสันในบดปรุงรสด้วยซีอิ๊วหน่อย ทำกินได้สองมื้อสำหรับสองคน คุ้มค่าจริงๆ

น้ำซุปไก่ใส่หมูแครอท มันฝรั่ง หัวหอม

อาหารข้างนอกมันแพง ถูกใจมั่ง เหียกมั่ง ผงชูรสเยอะมั่ง ทำกินเองเสียเวลาหน่อย แต่คำนวณแล้วประหยัดกว่านะ ได้ฝึกทำอาหารเองด้วย อยู่หอก็กินหรูได้นะตัวเธอว์

ปล. ขอขอบบร๊ะคุณ +Monai Thangsuphanich  สำหรับรูปประกอบใน อตก.จ้ะ เชิญเสพได้ที่ @wudragon

ข้อสอบปรนัย

เด็กไทยส่วนใหญ่เคยผ่านข้อสอบปรนัย มีตัวเลือกให้ 4-5 ข้อ หรือแม้จะเป็นแบบเลือกถูกผิด คำตอบที่เลือกถ้าไม่ใช่เพราะว่าถูกจริงๆ ก็ต้องนั่งทางในเดาใจผู้ออกข้อสอบ พอโตขึ้นมาหน่อยเจอข้อสอบอัตนัย เหมือนจะมีอิสระในการเขียนแต่หากไม่เป็นไปตามรูปแบบที่คนตรวจต้องการก็ได้คะแนนน้อยอยู่ดี

ชีวิตของเรา กระดาษข้อสอบของเรา เวลาจะเขียน ยังต้องเขียนให้ถูกใจคนอื่นเลย แล้วเราจะมีความคิดของตัวเองจริงๆได้อย่างไร ในเมื่อโตมาแบบนี้

และสังคมนี้ก็เหมือนกัน พอเราแสดงความคิดออกมาแบบนี้ สังคมก็จะสวมสีเสื้อให้ทันที และตีความไปต่างๆนานาว่าทัศนคติอื่นๆของเราก็คงเป็นไปแบบนั้น

โลกนี้ไม่ได้มีแต่เหลืองกับแดง จะใส่สีรุ้งก็เรื่องของเรา ไม่ต้องมาเลือกให้

จบ

อัดอั้นตันใจกับละครไทยก่อนข่าว

แต่เล็กจนโตเจอแต่บทพูดในละครเชิงดูถูก เหยียดสถานะ ชนชั้น ซึ่งตัวร้ายเป็นคนทำนะ ตัวดีเค้าไม่ทำกันหรอก ชิมิๆ 55555

"ไอ้บ้านนอก"

"แม่ไม่ยอมรับลูกสะใภ้ต่างสถานะกับหรอกนะ ชิส์"

ฯลฯ

สารพัดแบบที่เกิดมาไม่เคยเจอนอกจากในละครเลย คือก็คงมีอะแหละ เหยียดเรื่องฐานะ ไม่อยากคบ แต่มันจะขนาดในละครเลยหรอวะ มันไม่ใช่อะ มันไม่ใช่ T_T

จากนั้นก็ไปโวยวายเรื่องนี้กับพ่อ พ่อก็บอกว่า "เอาน่า คนเค้าชอบดูแบบนี้กัน"

คือผู้จัดเค้าทำละครตรงความต้องการกับคนดูในช่วงนั้น หรือว่าผู้จัดเค้าทำแต่ละครแบบนี้จนคนดูเค้านึกไม่ออกหรือเปล่าว่ามันดีได้กว่านี้นะ แล้วคนดูละครในช่วงนั้นไม่คิดอยากจะดูอะไรที่มันดีกว่านี้ใช่ป่ะ เพราะแบบนี้ถึงต้องติดทรูวิชั่นใช่ป่ะ เพราะแบบนี้เลยต้อง youtube กันใช่แมะ เพราะแบบนี้เราเลยต้องโหลดบิ...อุ๊บส์ กันใช่ป่ะ

ฮืออออออออออออออ

ไว้อาลัยละครก่อนข่าว หนูไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้ค่ะะะะ

My 2013 Resolution

*คำเตือน ถ้าไม่รู้จักเจ้าของบล็อก อ่านไปก็ไม่รู้เรื่องหรอกนะ เราขอเตือน*


รู้สึกจะเขียนบล็อกแบบเดิมแฮะ ออกแนวบ่นๆเหมือนไดอารี่อีกแล้ว


เง้อออออออ


เอิ่มมมมม แล้วก็เพิ่งคิดจะมาเขียนเนอะ พ้นช่วงปีใหม่ตั้งนานแล้ว


ปี 2012 ถือว่าเป็นปีขาขึ้นพอสมควร แต่ก็คงจะไม่ได้ดีเด่เหมือนคนอื่นเค้า เอานะ ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเราว่าต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง ทุกคนต่างก็มีปัญหาและก็ต้องฝ่าฟันไปเช่นเดียวกัน :D สรุปคือไม่มานั่งรีวิวชีวิตตัวเองในปีที่ผ่านมาให้ฟังละกัน ไม่ใช่เซเลป อุอุ


ปี 2013 ของเราหากพูดแบบภาพรวม ก็อยากจะแข็งแรงขึ้น ออกกำลังกายสม่ำเสมอ พยายามงดขนมซองๆ (แม้ต้นปีแทบจะกินแทนข้าวแล้วก็ตาม) มีแผนจะไปสมัครเรียนไอซ์สเก็ตจริงจังด้วย นี่เป็นความฝันในวัยเยาว์เลยนะ T_T แต่ต้องหางานทำให้ได้ก่อนนะ เอาเงินตัวเองไปสมัครนะ ไม่ใช่เงินแม่ 5555



แล้วก็ต้องดั้งด้นค้นหาความฝันของตัวเองต่อไป ว่าด้วยเรื่องแรกคือเรื่องแต่งนิยาย ตกลงเรายังชอบเขียนนิยายอยู่รึเปล่า? ดองไว้เกือบ 3 ปีล่ะนะ แล้วทำไมถึงเลือกพล็อตเป็นที่ญี่ปุ่น? ทำไมถึงอยากเรียนภาษาญี่ปุ่น? ทำไมถึงชอบศึกษาวัฒนธรรมญี่ปุ่น? ทั้งที่การ์ตูน แอนิเมะ แม้กระทั่งศิลปินดาราญี่ปุ่นก็แทบไม่เคยดู ยิ่งเพลงยิ่งแล้วใหญ่ ไม่ถูกโฉลกกับ J-Rock มาก ที่สำคัญที่สุดคือ ไม่มีความคิดจะไปเรียนต่อหรือทำงานอะไรซักอย่างในญี่ปุ่นเลย แล้วนิยายของเราจะไปในทางไหนกันแน่ โอ๊ย มึน


ถ้าจะพูดแค่ให้พ้นช่วงนี้ไปก่อน ก็ขอให้โปรเจ็กผ่านพ้นไปได้ด้วยเทอญ ซ้าาาาาธุ


เป้าหมายต่อไป ก็คงต้องหาจุดยืนที่ชัดเจนของตัวเองในสายอาชีพ ว่าจะเอายังไงกับสายคอมพิวเตอร์นี้ดี ไม่เคยตั้งใจกับอะไรซักอย่างได้จริงๆ นี่ก็เป็นจุดที่ตัวเองต้องแก้ไขด้วยล่ะ ถ้าคิดจะทำอะไร ก็อยากจะทำให้ได้ดีๆไม่มีข้ออ้างบ้าๆบอๆขึ้นมาในใจจนกลายเป็นขี้เกียจจนน่าขนลุกอีก ><

มีเพื่อนคนนึงเคยพูดประมาณว่า ตกลงแกชอบอะไรกันแน่ห๊ะ? ไม่เห็นเคยจะคลั่งอะไรซักอย่าง ... เออ อาจจะจริงก็ได้มั้ง

แล้วก็ขอให้ได้งานซักที ใกล้ๆบ้านได้ยิ่งดี จะได้ไปเล่นไอซ์สเก็ตได้บ่อยๆ โอม เพี้ยงๆๆๆๆๆ จากนั้นก็ต้องวางแผนทางการเงินให้ดีๆ เรียกวิญญาณเด็กหญิงผัดเผ็ดสมัยประถมที่เก็บตังค์เก่งโคตรคนนั้นกลับมา จริงๆไม่ใช่คนฟุ่มเฟือยนะ แต่เป็นคนที่กินทีนี่แบงค์พันแทบปลิวอะ เห็นแก่กินขั้นสุด T_T ถ้าได้ที่ทำงานใกล้บ้านจะคดข้าวห่อไปกินเลยคอยดู 5555 ส่วนจะวางแผนการเงินยังไงนั้นค่อยวางแผนอีกที


อ๋อ! มีแผนจะจดโดเมนเนมทำเว็บ phatpeth.com ด้วย! หรือ .in.th ดีหว่า อย่าแย่งเค้าจดน้า อยากทำเว็บบ้าๆของตัวเอง แต่ยังไม่รู้จะเอายังไงดีเหมือนกัน แค่อยากมีโดเมนเนมอ้ะ


ปี 2013 คงมีอะไรให้ทำอีกมากมาย เขียนร่ายในนี้ทั้งหมดก็ไม่ไหว แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะมีอะไรเพิ่มเติมไปจากนี้อีก


ปล.ถ้าที่ที่เราสมัครงานมาเห็นบล็อกตอนนี้เข้า มีหวัง ชวด งาน แน่ เบยยย T_T