interview our beloved 'Molly-Ja'

ก้าวแรกที่ได้เข้ามาอยู่บ้านที่อเมริกา สมาชิกภายในบ้านที่ข้าพเจ้าเห็นแต่รูป ไม่เคยเห็นตัวจริง ก็ออกมาต้อนรับด้วยการเดินต้วมเตี้ยมเข้ามาจ้องๆมองๆดมๆแถวขาของข้าพเจ้า

หลังจากที่เราหนึ่งคนกะอีกหนึ่งตัวอยู่ร่วมกันมากว่า 1 อาทิตย์ ข้าพเจ้าก็เริ่มคุยกับเธอ

(อยู่อเมริกา เหงามากขนาดเริ่มคุยกับ...เอิ่มม...)

(อย่าลืมว่า มอลลี่พูดไม่ได้นะขอรับ ฉะนั้นบทสนทนานี้ สมมติล้วนๆ ฮ่าๆๆ)

ข้าพเจ้า: Good Morning Molly! (หลังจากเธอพยายามพังประตูเข้ามาในห้องนอนตอนที่ข้าพเจ้าหลับอยู่)

มอลลี่: ... (เดินเข้ามาดมๆ แถวเตียง แล้วซุกตัวอยู่ที่ผ้าปูหน้าทีวี ที่สำหรับเธอ)

ข้าพเจ้า: (เปิดทีวี นั่งดูซักพักก็เข้าไปหาของกินในครัว)

มอลลี่: (เดินตามอย่างไม่ต้องสงสัย)

ข้าพเจ้า: ฮันแน่ อยากกินล่ะสิ

มอลลี่: ...(ตูฟังภาษาไทยไม่ออกเฟ่ยยย...แต่ก็ยังอุตส่าห์นั่งหมอบท่าคุณทองแดงพร้อมแยกเขี้ยวบอกเป็นนัยว่า ตูหิว = = )

ข้าพเจ้า: (ทำแซนวิชไป คุยกะมอลลี่ไป) อายุเท่าไหร่แล้ว?

มอลลี่: What did you say?

ข้าพเจ้า: (ลืมไป หมาฝรั่ง) How old are you?

มอลลี่: I can't hear you

ข้าพเจ้า: (ลืมไป น้าของข้าพเจ้าบอกว่า มอลลี่อายุ 11 ปีแล้ว และหูก็แทบจะหนวกไปแล้วตามวัย แต่ก็ยังดันทุรังคุยต่อ ซ้ำร้ายยังใช้ภาษาไทยอีก) เอ่อ...งั้นหนูเรียกคุณยายนะ

มอลลี่: จ้ะ หลาน

ข้าพเจ้า: รูปคุณยายตอนยังสาวที่่ติดข้างตู้เย็นงามมากๆ ค่ะ

มอลลี่: จ้ะ

ข้าพเจ้า: แต่คุณยายดูอ้วนกว่าในรูปเยอะเลยหง่าา

มอลลี่: (ก็เล่นเดินตามคนที่มีของกินในมือตลอดเวลา ไม่ให้อ้วนได้ไงล่าาา)

ข้าพเจ้า: คุณยายอาบน้ำครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่คะ คุณยายเข้าห้องมา แล้วออกไป ทิ้งกลิ่นไม่พึงประสงค์ด้วย รู้ตัวหรือเปล่าคะ

มอลลี่: ... (จ้องแซนวิชตาแป๋ว ไม่สนใจที่ข้าพเจ้าพูด)

ข้าพเจ้า: วันก่อนคุณยายหลับอยู่ข้างเตียงหนู ผายลมด้วยง่ะ เหม็นมากเลย

มอลลี่: (...ตูจากินแซนวิชชชชช)

ข้าพเจ้า: (เดินเตรียมจะเข้าห้องไปดูทีวี ขณะกินแซนวิช)

มอลลี่: (เขย่ากระดิ่ง เป็นสัญญาณว่าอยากออกไปเล่นที่สนามหลังบ้าน)

ข้าพเจ้า: (ออกไปเปิดประตูให้...แลเห็นกระรอกน้อยชะตาขาดตัวนึงอยู่กลางสนาม)

มอลลี่: แง่งงงงงงงงง...กร่อออออ.....ก๊าาาาซซซซซ (นั่นมันเสียงกอสซิลล่าแล่ว = =)

สรุปโดยย่อ

1. มอลลี่เป็นสุนัขรักสงบ เป็นมิตรกับมนุษย์ แต่เป็นศัตรูกับกระรอก = =
2. มอลลี่อายุเยอะมากแล้ว ตั้ง 11 ปีเชียว การได้ยินแย่มาก แต่ถ้าผิวปากดังๆจะยังได้ยินอยู่
3. สายตายังดีอยู่ ลองเทสต์มาหลายหนแล้ว
4. ยังคงรักสนุก ชอบให้เล่นด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่เพราะแก่แล้ว (แล้วข้าพเจ้าก็ไม่ชอบเล่นกับหมาซะด้วยสิ ถ้ากับเหมยก็ว่าไปอย่าง หึหึ...)
5. สุดท้าย ข้อนี้สำคัญมาก มอลลี่ เห็นแก่กินมาก มักจะนั่งรอข้างๆคนกินข้าวอย่างสงบเสงี่ยม พอกินเสร็จแล้ว ก็จะเดินหาของกินที่หล่นๆร่วงๆ อยู่แถวนั้น จะจำเวลาให้ของว่างได้อย่างแม่นยำ แล้วถ้าไม่มีอะไรทำ มอลลี่ก็จะ นอน อย่างเดียวค่ะ ฮี่ๆๆๆ