26 มิถุนายน 2553

ปัญหาชีวิต

คุณรู้สึกว่าตัวเองแตกต่างจากคนทั่วไปไหม?
คุณรู้สึกว่าตัวเอง 'ประหลาด' กว่าคนอื่นๆไหม?
คุณมีปัญหาที่รู้ดีว่าไม่อาจปรึกษาใครได้ไหม?
คุณเคยเก็บ 'ความลับ' ไว้กับตัวซัก 7 ปี แล้วค่อยบอกเพื่อนสนิทบ้างไหม?
คุณเคยอยากฆ่าตัวตายตั้งแต่อยู่ ป.2 ไหม?
คุณเคยจิตตกจนผมบางลงไปเกือบครึ่งไหม?
คุณคิดว่า 'ชีวิตมาได้ถึงขนาดนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว' หรือเปล่า?
คุณคิดว่าเพื่อนเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากที่สุดไหม?
คุณเคยยิ้มอย่างหน้าชื่นตาบานป่าวประกาศว่าชาตินี้จะโสดบ้างไหม?
คุณใช้ชีวิตอยู่ในสังคมที่คุณไม่ควรจะอยู่หรือเปล่า?
คุณวางแผนจะไปให้พ้นจากที่ที่คุณเคยอยู่ตั้งแต่ ม.ต้น หรือเปล่า?


คุณเคยรู้ตัวไหม ว่า คุณน่ะ กำลัง 'ป่วย' ???


อ่านเผินๆก็ดูธรรมดาอยู่หรอก แต่บ่อยครั้งเหลือเกินที่ต้องมานั่งฟังปัญหาที่ไม่ว่ามองมุมไหนก็เรื่องเล็กเสียเหลือเกิน หรือเราเอาตัวเองเป็นใหญ่ก็ไม่รู้ได้ แต่แค่ปัญหาเรื่องเดียวก็เปลี่ยนทั้งนิสัย ทางเดินชีวิต ทัศนคติต่างๆ มาไม่รู้กี่หนต่อกี่หนแล้ว จิตตกสุดๆ จนคิดว่าถ้าแย่กว่านี้ก็ควรไปตายได้แล้ว...ก็เคยมาแล้ว ดูเหมือนร้ายแรง แต่เอาเข้าจริงปัญหาของเราไม่ได้หนักหนาอะไรนักหรอก


เพียงแต่มันไม่มีทางแก้ไข ครั้นจะลืมก็เหมือนลืมสกิลติดตัว...ก็เท่านั้นเอง


เอ่อ...แต่ใช่ว่าจะมีแต่ข้อเสียนะ ข้อดีก็ถมไป อย่างน้อยเราก็มีมุมมองอะไรที่ประหลาดกว่าชาวบ้านเค้าดีน่ะ




ความฝันในตอนนี้มีเยอะแยะมากมาย อยากเขียนนิยายดีๆซักเรื่องบ้างล่ะ อยากรวยบ้างล่ะ อยากไปเที่ยวรอบโลกบ้างล่ะ


แต่ความฝันแรกสุดในชีวิต...

ก็แค่อยากเป็นคนปกติ...เท่านั้นเอง



ปล. บล็อกตอนนี้โคตรเพ้อเจ้อเลยว่ะ แต่เป็นความจริงทุกประการ
ปล2. บล็อกตอนนี้ส่งให้อ่านเป็นรายบุคคล ใครที่ไม่ได้ส่งให้อ่านแต่เสือกอ่าน ก็...นะ

1 มิถุนายน 2553

Dear Na Sao & Na Ken

...พิมพ์ไป 3 ย่อหน้ากระดาษ จู่ๆ ไฟดับ หายหมดเลย T^T พิมพ์ใหม่ก็ได้

I was typing for 3 paragraphs and then electricity shut down T^T alright, I can type them again.


ภาษาไทยก่อน

สวัสดีน้าสาวและน้าเคนที่เคารพรัก การ์ดใบนี้ถึงมือช้ากว่าที่คาดหมายไว้มากเนื่องจากหนูรอให้อัลบั้มรูปเสร็จเรียบร้อยเสียก่อน แล้วจึงเขียน link ของบล็อกนี้ลงไปในการ์ดให้น้าสาวและน้าเคน ส่วนอัลบั้มรูปก็นี่ค่ะ http://picasaweb.google.com/phatpeth อัลบั้มนี่จะคอยอัพเดทเรื่อยๆ ว่างๆก็เข้ามาดูรูปได้ค่ะ โดยเฉพาะรูปหนูตอนเด็กๆที่ถ่ายคู่กับน้าสาว ที่น้าสาวบอกให้หนูอัพไง แต่ตอนนี้ยังไม่ได้อัพล่ะ

หนูไม่มีหัวศิลป์เท่าไหร่เลยเอารูปที่ถ่ายมานี่แหละทำเป็นการ์ดส่งไปให้ ไม่สวยอะไรยังไงก็ขออภัยด้วยนะขอรับ

ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณน้าสาวและน้าเคนมากๆ ที่่ให้การต้อนรับและเลี้ยงดูปูเสื่อหลานคนนี้เป็นอย่างดี (กลับมาไทยอ้วนขึ้น 2 กก.) พาไปเที่ยวที่่ที่น่าสนใจ พาไปเรียนภาษาเพิ่ม พาไปกินอะไรแจ่มๆ คอยรับคอยส่งตลอด ให้ที่พักพิงพร้อมการ์ตูน ซีรีย์และ Mtv ในห้องนอน ขอบคุณ ขอบคุณ สำหรับประสบการณ์ 5 สัปดาห์ในอเมริกาอันแสนวิเศษนี่ หากมีโอกาสน้าสาวกับน้าเคนมาเที่ยวเมืองไทยอีกครั้ง หนูมีร้านอาหารเตรียมพาไปแล้ว การันตีความอร่อย หุหุ

แล้วก็ต้องขอโทษในหลายๆ เรื่องที่ทำให้ไม่พอใจบ้าง บางเรื่องหนูเฟอะฟะ บางเรื่องหนูขี้ลืม บางเรื่องหนูไม่รู้ ก็ต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี่ด้วย อย่าโกรธหนูน้า

สุดท้ายนี้ ขอให้น้าสาวและน้าเคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ตั้งใจจะทำอะไรก็ขอให้ประสบความสำเร็จ การไปเที่ยวอเมริกาในครั้งนี้หนูจะอยู่ในใจหนูตลอดไป ^^

รักและคิดถึงทุกคน (รวมมอลลี่ด้วย ^^)

แพร



In English

Hello Aunty Sao & Uncle Ken !

I'm sorry that this card is handed in to you later than expected since I had to finish my photo albums first, and I did. Here is their URL, http://picasaweb.google.com/phatpeth. You can get accessed when you are free as the album has been updated intermittenly. I will soon upload the photos I (when being young) took with Na Sao as she would like me to do so, please wait a little bit more ;)

I had no idea which photos to be uploaded so I picked the one taken by myself, made the card of it and sent it to you. I'm sorry if it happens to turn unlovely for you.

Anyway, I must say thank you very much for the wonderful accommodation, great treat(as I have gained weight for 2 kgs all along period I had stayed there!), taking me to lots of interesting places and nice restaurants, helping me apply to adult school to improve my English skill, providing me the private bedroom with a good TV, and most of all, your understanding and lovely caring you have had to me, which nothing totally compares. I do appreciate this wonderful 5- week experience. If you have a chance to visit Thailand, I would love to take you to some touchy spots and greet you by the bestest welcome I can make as returns for sure.


And, well, I'm really sorry for any matter I made that might bring you down. I sometimes may be disordered, sometimes forgetful and sometimes even didn't realise that I had already done something wrong. I promise to improve myself and never repeat that upsetting stuff again as the best apology I can make.

Finally, I would like to wish you great health, happiness and success in everything you work on. And I have to say again and again that my pleaseful stay in USA this time will be tattooed in my mind. As the best apology I can make for you two.

Love and miss you all (including Molly),

Prae



ปล. หนูให้เพื่อนสนิทช่วยแก้แกรมม่าให้ขนานใหญ่เลย กลัวน้าเคนอ่านไม่รู้เรื่อง