ทำบุญได้โทษ...โปรดสัตว์ได้บาปปป
เรื่องมันมีอยู่ว่า ข้าพเจ้าได้ขึ้นเครื่องไฟลท์จากไทเปไปซานฟรานซิสโก เพิ่งไปหาน้าสุดที่ร้าก สายการบิน EVA airline ไม่ได้เช็คข้อมูลไปแต่แรก (น้าจองให้ จ่ายตังค์ให้ หึหึ...) พบว่าเป็นสายการบินของไต้หวัน ไอตอนเที่ยวนั่งจากสุวรรณภูมิลงไทเปก็โออยู่หรอก บริการทุกระดับประทับใจ แถมไร้คนนั่งข้างๆ 555 แต่พอไฟลท์นี้นี่สิ
แรกเริ่มเดิมที ข้าพเจ้าได้นั่งข้างๆ ผู้หญิงคนนึง ดูโอเคไม่น่ามีปัญหา แต่พี่สา่วเธอเดินมาขอสลับที่กะข้าพเจ้่า ข้าพเจ้าก็ไม่มีปัญหาหรอก เพราะเดินทางมาคนเดียวอยู่แล้ว
แต่ปัญหาคือ อาซิ้มที่นั่งอยู่ข้างหลังพี่สาวของคนที่นั่งข้างเรานี่สิ T^T
พอเรานั่ง เราก็ต้องวางแขนตรงที่เท้าแขนกันใช่ไหม ข้าพเจ้าก็วางแขน ข้อศอกไปโดนอะไรบางอย่างเข้า ... ทีแรกหันไปมอง ก็นึกว่าเป็นสัมภาระไรบางอย่างที่ยื่นมาจากข้างหลัง ก็ไม่ได้ติดใจอะไร
แต่...
พอหันไปพิจารณาอีกรอบ รู้สึกเหมือนมีอะไรคล้ายๆเล็บอยู่ในถุงนั้นแฮะ = = เฮือกกก นี่มัีนเท้าชัดๆ (ตอนแรกไม่สังเกตเพราะแกใส่ถุงน่อง) โอ้วก้อดดด หลังจากนั้นอาซิ้มแกก็เริ่มล้ำเส้น เหยียดเท้ามาเรื่อย ยังดีพอมีที่วางแขนบ้างไรบ้าง ขณะกำลังคิดประโยคภาษาอังกฤษเอาไว้บอกเจ๊แกอยู่นั่น เครื่องก็เริ่มขึ้น เจ๊แกก็เอาเท้าลง เห้ออ พอเครื่องขึ้นเรียบร้อยปุ๊บ ก็เสิร์ฟอาหาร (เลทกว่าที่คิดไว้เยอะ หรือตอนไฟลท์จากสุวรรณภูมิข้าพเจ้าหลับอยู่หว่า) เท้าเจ๊แกก็หายไปสักพัก พอได้เวลานอน แม่มมมม...นรกชัดๆ
โชคยังดีที่คนนั่งข้างข้าพเจ้าแล้วน่าจะโดนเท้าอาซิ้มแกด้วยเป็นผู้ชาย ใส่สูทผูกไทอารมณ์เหมือนไปดูงานต่างประเทศ เอาศอกเศิกไรมาโดนเท้าเจ๊แกบ้าง (อันที่จริงข้าพเจ้าก็พยายามเอาศอกดันแบบให้สำนึกบ้างก็แล้ว ส่งสายตาอาฆาตบ้างก็แล้ว แต่แม่งงง...)
ตูไม่เข้าใจ แอร์โฮสเตสไม่คิดจะบอกอะไรเลยหรือไงวะ
(เอ่อ..หรือว่าคนจีนเค้าถือว่าเป็นเรื่องปกติ?)
หลังจากการนอนคู้ตัวสุดหิน (เท้าอาซิ้ม+ผู้ชายข้างๆ เบี่ยงตัวมาหาข้าพเจ้าเยอะไปหน่อย) ตื่นมาคอเคล็ดอีกต่างหาก ข้าพเจ้าก็ถูกปลุกด้วยมื้อเช้า ดีนะที่อาหารของสายการบินนี้อร่อย ทำให้อารมณ์ดีขึ้นบ้าง (ว่างๆจะรีวิวเน้ออ) แต่แล้ว เท้าอีกแล้วครับ...
ตูข้องใจ อาซิ้มเฮงซวยนี่มีปัญหาอะไรกับเท้ามากนักวะ...???
ไม่ใช่แค่นั้น ทุกครั้งเวลาซิ้มแกจะเข้าห้องน้ำ แกจะต้องดึงที่นั่งข้าพเจ้าลงด้วยทุกครั้ง = = เวลานั่งปกติถ้าเท้าไม่วางพาดที่รองแขนก็ชอบโดนเบาะให้ข้่าพเจ้ารำคาญหลัีงเล่นอยู่แล้ว
... รอบสุดท้ายที่แกเข้าห้องน้ำแล้วกลับมานั่ง ข้าพเจ้ามีปัญหาเรื่องการกรอก immigration อยู่ กำลังจะโบกมือเรียกแอร์ไทยซึ่งกำลังเดินผ่านมาพอดี แต่แล้วอาซิ้มแกก็ดึงเบาะลงนั่ง ... แต่แกดึงผมตูลงไปด้วย! อ๊ากกกกก ... แล้วพี่แอร์ก็เดินผ่านไป จบกัลลล (สุดท้ายต้องถามแอร์คนจีนง่ะ ซึ่งก็ตอบให้เป็นอย่างดี)
แม้กระทั่งตอนเครื่องกำลังลงจอด เจ๊แกก็ยังอุตส่าห์เอาเท้าวางบนที่รองแขนข้าพเจ้าอีก
สิ้นสุดความทรมาน สิริรวมเวลาราวๆ 11 ชั่วโมง
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- ก่อนขึ้นเครื่องไปต่างประเทศ ฝึกภาษาอังกฤษไปให้เก่งๆก่อน
- ...อ้อ ฝึกคำด่าไว้บ้่างจะดีมาก
- แต่ถ้าไม่สามารถทำ 2 ข้อข้่างต้นได้ เช็คสายการบินดีๆก่อน ถ้าไม่อยากเจอเจ๊กมารยาทแย่ (พอจะรู้นิสัยคนจีนมาบ้างตอนระหว่างทริปไปมาเก๊า นี่เป็นอีกสาเหตุที่ไม่หันไปบอก ถ้าบอกแอร์น่าจะได้แค่ชั่วคราว แต่หลังจากนั้นไม่รู้จะเจออะไรหนักกว่านี้บ้าง)
- อย่าคิดว่าที่นั่งติดทางเดินไม่ดี ถึงแม้จะเจอคนเดินผ่านไปมาบ่อยเกิน แต่คุณจะได้อาหารก่อน แล้วยิ่งนั่งเครื่องไปคนเดียว ที่นั่งริมทางเดินยิ่งเวิร์กมาก อยากออกไปเอาของหรือไปเข้าห้องน้ำเมื่อไหร่ก็ได้ อย่างผู้ชายที่นั่งข้างๆข้าพเจ้่านี่ 11 ชม. ไม่เห็นเดินออกไปไหนเลย
บล็อกต่อไป คงบ่นเรื่องตอนผ่านด่าน ไม่งั้นก็ของกิน 555
